Какви промени направи проектот Скопје 2014 во градежниот сектор?
Скопје 2014 е непрофитабилен проект. Ние како градежници тоа не може да го зборуваме, но треба да го зборува јавноста, урбанистите, граѓаните... Ние како градежници бараме работа и бараме инвеститори, платежно можни инвеститори коишто ќе ни дадат работа, да конкурираме под еднакви услови, да земеме работа, да ја сработиме и да наплатиме.
Дали редовно се исплаќаат извршените услуги кога владата или нејзините институции се јавуваат како инвеститори?
Ние имаме одржано повеќе состаноци во тој дел и за жал во неформални разговори градежниците зборуваат дека не се плаќа, дека не се плаќа редовно. А кога ќе кажеме ајде на официјален состанок да излеземе, да излезат тие што работат, јас сум само претседател на групација на градежници, а ангажирани фирми се знаете кои, тоа се 5,6, 10 фирми колку се ангажирани, кој успеал да добие на тендерите, тие никогаш јавно не проговорија колку им се должи. А неформално зборуваат дека се доцни, не им се плаќа редовно.
Зошто?
Јас мислам дека не се работи за класично кажано страв, туку тоа е водење на деловна политика за да не си го изгуби местото кај инвеститорот и никогаш не кажува дали се должи или не се должи. Тие по свои линии си ја бркаат наплатата. Ако се здружени во Комора и ако бараат за многу видови на заеднички проблеми да ги изнесеме пред Владата. Ова е горлив проблем затоа што да речеме градежништвото уште стотина други подизведувачи ангажира, тоа е една врзан синџир и ако не се плаќа кај првиот носител на договорот, сите тие што се во синџирот исто така имаат проблем со наплата и со ликвидност.
Со оглед на тоа што тендерите ги добија 2-3 домашни и неколку странски компании, како тоа влијае врз останатите градежни компании во земјата? Во каква позиција ги остава?
Поголемите фирми, оние кои сега се ангажирани, барем Гранит, Бетон и уште некои, беа ангажирани надвор со поголемиот дел од своите капацитети и ресурси и тоа нас ни оставаше простор, помалите фирми да можат да бидат ангажирани на проекти на домашниот пазар и со домашни инвестиции. Но во неможност да ги пласираат во најголем дел своите ресурси надвор, нашите поголеми фирми практично станаа конкуренција на домашниот пазар. И сега тоа е всушност најголемиот проблем, што големите, не успевајќи да излезат надвор, своите ресурси ги ангажираа на домашниот пазар и тоа направи еден вид на конкуренција. Од друга страна инвеститорите кога ги правеа условите за тендерирање, бидејќи се работи за поголеми објекти со поголема сума на инвестиции и беа многу појаки условите во тендерите и практично нас не лиши, поголем дел од фирмите, средни и мали, не лиши да бидеме конкурентни при лицитирање. Значи тоа го направија присутноста на големите фирми и условите кои беа во тендерите.
Скопје 2014 е непрофитабилен проект. Ние како градежници тоа не може да го зборуваме, но треба да го зборува јавноста, урбанистите, граѓаните... Ние како градежници бараме работа и бараме инвеститори, платежно можни инвеститори коишто ќе ни дадат работа, да конкурираме под еднакви услови, да земеме работа, да ја сработиме и да наплатиме.
Дали редовно се исплаќаат извршените услуги кога владата или нејзините институции се јавуваат како инвеститори?
Ние имаме одржано повеќе состаноци во тој дел и за жал во неформални разговори градежниците зборуваат дека не се плаќа, дека не се плаќа редовно. А кога ќе кажеме ајде на официјален состанок да излеземе, да излезат тие што работат, јас сум само претседател на групација на градежници, а ангажирани фирми се знаете кои, тоа се 5,6, 10 фирми колку се ангажирани, кој успеал да добие на тендерите, тие никогаш јавно не проговорија колку им се должи. А неформално зборуваат дека се доцни, не им се плаќа редовно.
Зошто?
Јас мислам дека не се работи за класично кажано страв, туку тоа е водење на деловна политика за да не си го изгуби местото кај инвеститорот и никогаш не кажува дали се должи или не се должи. Тие по свои линии си ја бркаат наплатата. Ако се здружени во Комора и ако бараат за многу видови на заеднички проблеми да ги изнесеме пред Владата. Ова е горлив проблем затоа што да речеме градежништвото уште стотина други подизведувачи ангажира, тоа е една врзан синџир и ако не се плаќа кај првиот носител на договорот, сите тие што се во синџирот исто така имаат проблем со наплата и со ликвидност.
Со оглед на тоа што тендерите ги добија 2-3 домашни и неколку странски компании, како тоа влијае врз останатите градежни компании во земјата? Во каква позиција ги остава?
Поголемите фирми, оние кои сега се ангажирани, барем Гранит, Бетон и уште некои, беа ангажирани надвор со поголемиот дел од своите капацитети и ресурси и тоа нас ни оставаше простор, помалите фирми да можат да бидат ангажирани на проекти на домашниот пазар и со домашни инвестиции. Но во неможност да ги пласираат во најголем дел своите ресурси надвор, нашите поголеми фирми практично станаа конкуренција на домашниот пазар. И сега тоа е всушност најголемиот проблем, што големите, не успевајќи да излезат надвор, своите ресурси ги ангажираа на домашниот пазар и тоа направи еден вид на конкуренција. Од друга страна инвеститорите кога ги правеа условите за тендерирање, бидејќи се работи за поголеми објекти со поголема сума на инвестиции и беа многу појаки условите во тендерите и практично нас не лиши, поголем дел од фирмите, средни и мали, не лиши да бидеме конкурентни при лицитирање. Значи тоа го направија присутноста на големите фирми и условите кои беа во тендерите.
