„Чукајќи на небесните порти“ е насловена изложбата на македонскиот уметник Владимир Величковски што ќе биде отворена в среда, во 11 часот, во Градската кафеана Пелистер во Скопје. Проектот му е посветен на легендарниот американски музичар Боб Дилан кој минатата година одржа концерт во Скопје.
70-тина портрети, главно мали формати, ќе и бидат претставени на ликовната публика на изложбата Чукајќи на небесните порти што ја попишува академскиот сликар, професор и ликовен критичар Владимир Величковски. Тој овојпат инспирацијата ја пронајде во ликот и особено
делото на гласноговорникот на неколку генерации Боб Дилан, кантавторот што лани на 4 јуни, во рамките на својата Непрекината турнеја, одржа незаборавен концерт на Скопски саем. Делата се настанати во перидот од една година и дел од нив нашиот уметник имаше намера да му ги подари на Дилан како добредојде во Македонија, надевајќи се дека тој ќе најде можност да ги погледне.
Циклусот е заокружен со стекнатите искуства од перформансот и под влијание на сугестивните искажувања на венцоносецот, поетот Ален Гинсберг, на Дилановата автобиографија Хроники и многуте плочи, а кога сега Величковски си приспомнува за поривот за сопствениот зафат знае да каже.
„Тоа е необичен спој, инспирација од нешто што е сеќавање да речеме и од младоста, од средината на 60-тите години до неговите актуелни пројави бидејќи знаеме дека тој активно снима албуми што се доста успешни. Еден спој на некакво сеќавање и она што го доживува и на оваа возраст како предизвик, возбуда и слично.“
На забелешката дека би било убаво оваа поставка на диланови портрети да ја види и публиката во Македонија и во државите од регионот уметникот со објаснување.
„Нешто да се реализира во слика мора да проговори активно и раката на сликарот.“
Конечно, со ваквото искуство зад себе, Величковски има намера и натаму да ја бара аналогијата помеѓу различните созвучја, сликарските бои и вибрантни линии.
Нешто да се реализира во слика мора да проговори активно и раката на сликарот.
Циклусот е заокружен со стекнатите искуства од перформансот и под влијание на сугестивните искажувања на венцоносецот, поетот Ален Гинсберг, на Дилановата автобиографија Хроники и многуте плочи, а кога сега Величковски си приспомнува за поривот за сопствениот зафат знае да каже.
„Тоа е необичен спој, инспирација од нешто што е сеќавање да речеме и од младоста, од средината на 60-тите години до неговите актуелни пројави бидејќи знаеме дека тој активно снима албуми што се доста успешни. Еден спој на некакво сеќавање и она што го доживува и на оваа возраст како предизвик, возбуда и слично.“
На забелешката дека би било убаво оваа поставка на диланови портрети да ја види и публиката во Македонија и во државите од регионот уметникот со објаснување.
„Нешто да се реализира во слика мора да проговори активно и раката на сликарот.“
Конечно, со ваквото искуство зад себе, Величковски има намера и натаму да ја бара аналогијата помеѓу различните созвучја, сликарските бои и вибрантни линии.