Надитрени, поразени и речиси прегазени, украинските сили се борат да го спречат напредокот на руската армија која има повеќе луѓе, повеќе огнена моќ и целосен капацитет низ замрзнати полиња и калливи ровови во источна Украина.
Покровск, град со предвоено население од 60 000 жители, е најголемата локација каде одбраната на Украина е изложена на ризик да му подлегне на немилосрдниот руски напад. Но, тој не е единствениот...
И покрај тоа што се зголемува притисокот за разговори меѓу Киев и Москва, Кремљ и претседателот Владимир Путин не покажаа интерес да ги повлечат нападите или да ги разгледаат условите за прекин на огнот што би можеле да бидат прифатливи за Украина и нејзините западни поддржувачи.
„Војната оди во корист на Русија и Русија немилосрдно ја притиска својата предност во вооружувањето и работната сила“, рече минатиот месец Макс Бергман, директор на Програмата за Европа, Русија и Евроазија во Центарот за стратешки и меѓународни студии во Вашингтон.
„Сега има мала причина Русија да преговара, бидејќи Путин веројатно верува дека може да ја добие војната што, според него, значи потчинување на Украина под руска контрола“.
Еве како стојат работите на бојното поле на почетокот на Новата 2025 година.
Покровск
Во помирни времиња, градот на западните рабови на Доњецката област беше познат по своите рудници за јаглен, фабрики за кокс и металуршки погони, како и дом на клучната железничка спојка и раскрсницата на неколку главни патишта. (Познато е и како домот на Микола Леонтович, кој на почетокот на 20 век ја компонирал божиќната песна позната како Shchedryk на украински, но како „Химна на ѕвончињата“ (Carol of the Bells) низ целиот свет).
Откако ја зазедоа Авдијивка на исток претходно оваа година, руските сили се преселија на запад и северозапад во обид да ги пресечат украинските логистички линии. Одејќи кон запад, автопатот Е50 го поврзува Покровск со поголемиот урбан центар на Днипро, четвртиот по големина град во Украина. Одејќи кон исток и североисток, автопатот Т0504 го поврзува Покровск со Костјантинивка, уште еден голем железнички јазол на кој цели Русија.
„Патот кон Покровск...останува една од најинтензивните и најспорните области“, прогнозира Фронтелиџенс Инсајт, аналитичка организација управувана од поранешен украински резервен офицер, во извештајот на бојното поле.
„По руската неспособност директно да го заземе градот, руските сили се свртеа кон позната тактика: странични маневри“.
„Непријателот не смета на борбите во Покровск во моментов, туку се обидува да го заобиколи градот и да ги скрши синџирите на снабдување“, изјави Виктор Трехубов, портпарол на украинската командна група Хортица, на 2 јануари.
Лијам Колинс, пензиониран полковник на специјалните сили на американската армија, рече дека руските сили може да се обидат да го прескокнат Покровск во брзање да заземат поголема територија пред какви било мировни преговори: самиот Покровск е на околу 18 километри од административната граница помеѓу регионите Доњецк и Дњепропетровск.
Она што е поверојатно, рече тој, е дека сакаат да избегнат брутална урбана војна, на пример, како што се случи со повеќемесечната борба за заземање на градот Бахмут.
„Русите, како и речиси секоја војска, би сакале да заобиколат град, да ги прекинат линиите за снабдување на борците внатре и да ги чекаат надвор и да го принудат нивното евентуално предавање без толку голема борба“, вели Колинс, автор на книгата „Да се разбере урбаното војување“.
Курахове
На околу 30 километри јужно од Покровск, украинските сили се обидоа да ја искористат акумулацијата Курахове, која ја брани реката Вовча и ги поврзува водните патишта, за да го забават рускиот напредок. Руските сили напредуваа долж северната страна на акумулацијата кон крајот на ноември и декември, а браната на западниот раб на акумулацијата беше делумно уништена, иако не е јасно дали од Украина или од Русија.
Украинските војници на фронтот продолжуваат да се борат и покрај недостигот од оружје и опрема
На јужните брегови на акумулацијата, контролата на украинските трупи врз градот Курахове се „лизна“, наспроти руските единици кои напредуваат од исток, а само индустриските области во западниот дел на градот остануваат под украинска контрола. Од југозапад, руските сили се заканија и на автопатот Н15 Доњецк-Запорожжја, главен пат за снабдување што излегува западно од Курахове.
Конрад Музика, воен аналитичар со седиште во Полска, кој редовно патува во Украина, рече дека долгогодишните проблеми на Украина во надополнувањето на силите на војниците се очигледни во одбраната Курахове.
„Иако теренот во овој регион фаворизира одбранбени операции поради присуството на водни патишта, тековниот недостиг на украински персонал го спречува целосното искористување на овие природни карактеристики за да се запре рускиот напредок“, рече Музика во пост до X и додадe:
„Овој недостиг на работна сила, исто така, ja ограничува нивната способност да започнат контранапади, кои инаку би можеле да го нарушат рускиот моментум во областа“.
Воениот аналитичар од Киев, Михајло Жирохов смета дека одбраната на Курахове е осудена на пропаст.
„И сега тие ја одржуваат неговата одбрана само од политички причини. Падот на градот би бил многу лош подарок за канцеларијата на претседателството, многу би го намалил рејтингот на довербата“, рече Жирохов.
Долината Мали Мокри
Понатаму, западно од Курахове, е реката Мокри Јали која поминува низ низа помали мостови и на брегот низ низа села, вклучително и Велика Новосилка.
За време на нивната многу пофалена контраофанзива во 2023 година, украинските трупи удираа кон југ на неколку места, вклучително и по долината Мокри Јали, напредувајќи јужно од Велика Новосилка, на источниот брег на реката. Но, како и целокупната контраофанзива, операцијата попушти пред добро подготвените руски одбранбени мрежи.
Руските сили навлегоа во источната периферија на селото на почетокот на декември. Понатаму по реката, украинските трупи извршија контранапад и повторно ја презедоа контролата врз селото Нови Комар, низ кое минува важниот пат север-југ O0509, и кој ја има следната река што поминува северно од Велика Новосилка.
Но, селото останува силно оспорувано, според украинските и руските извештаи, а патот О0509 е под оган од руска артилерија и напади со беспилотни летала, ограничувајќи ја на тој начин можноста на Украина да се снабдува.
Курск
Украинската команда во минатото привлекуваше пофалби за иновативните и импровизирани тактики. Одбивањето на поголемите руски напаѓачки сили во одбраната на Киев во раните денови на инвазијата запрепасти многумина - вклучително и Кремљ. Креативноста на Украина во Црното Море помогна да се минимизира ефективноста на Русија таму.
Августовската инвазија на рускиот регион Курск одговараше на таа шема.
Но, упадот во Курск не успеа да постигне една главна цел: да го намали притисокот на друго место со повлекување на руските единици.
Во меѓувреме, Русија повторно изненади: доведе илјадници севернокорејски војници на бојното поле, потег кој сам по себе помага да се намали притисокот за регрутирање во Русија. Иако американските власти минатиот месец изјавија дека Северна Кореја претрпела најмалку „неколку стотици жртви“, Севернокорејците одиграа клучна улога во потиснувањето на украинската одбрана во градот Курск во регионот Суџа, блиску до границата.
Тоа пак, ги загрозува украинските линии за снабдување кои доаѓаат од југ, преку границата.
Севкупно, се проценува дека украинските сили изгубиле повеќе од половина од територијата што првично ја зазедоа во текот на летото.
Тоа на крајот би можело да избрише уште една очигледна цел за која украинските власти се надеваа дека ќе дојдат по инвазијата, а тоа е користење на окупираната руска територија како средство за пазарење во идните преговори.
