Овејс Тарик го живееше сонот за кој сонуваат многу млади мажи во неговото сиромашно и проблематично родно место на североистокот на Пакистан кога се качи во авион во јануари и засекогаш замина.
Неколку месеци подоцна, жителите на Бандли тагуваат за загубата на десетици нивни сограѓани кои, како Тарик, заминаа во потрага по подобар живот во Европа.
Се стравува дека 28 млади од Бандли биле на преполниот рибарски брод што потона во близина на грчкиот брег на 10 јуни. По неколку недели, официјалниот биланс на загинати е нешто повеќе од 80 лица, со 104 преживеани. Сепак, се верува дека на бродот Месенија имало дури 750 мигранти, меѓу кои и жени и деца.
Додека властите собираат примероци од ДНК како дел од напорите да се идентификуваат загинатите, жителите на Бендли се плашат од најлошото. Тие се лути поради трговијата со луѓе и бараат да се преземат чекори за да се осигура дека таква катастрофа никогаш повеќе нема да се случи.
Семејна трагедија
Тарик беше со четворица негови роднини на бродот Месенија, кој исплови од Либија на последниот дел од нивното напорно патување на Запад.
Другите членови на семејството на Тарик, сите млади мажи кои сакаа да избегаат од сиромаштијата и можноста да бидат вовлечени во милитантни активности во Кашмир, беа затворени од либиските власти долж илегалната шверцерска рута што минува низ северноафриканската земја.
Мухамед Фајзан, братучед на Тарик, се сеќава дека го возел до аеродромот во источната пакистанска провинција Пенџаб во јануари, со цел 22-годишниот да тргне на својот трет обид да стигне до бреговите на Европа.
Тарик и членовите на неговото семејство платиле по 2,2 милиони пакистански рупии (околу 7 600 долари) на шверцерите, според Фајзан.
По првичната рата од 700 000 рупии (околу 2 400 долари) на локален шверцерски „агент“ кој го договорил бегството во странство, Тарик и неговите роднини требало да летаат во Обединетите Арапски Емирати, а потоа во Египет пред да пристигнат во Либија, каде што ќе го платат остатокот за да се качат на брод, за кој Фајзан верува дека бил Месенија.
Тагувајќи поради заедничката одлука на семејството да позајми пари од роднините во Дубаи и Европа за да го финансира патувањето на младиот човек, Фајзан за Радио Машал на РСЕ телефонски изјави дека тие „им платиле на шверцерите за да ги испратат во смрт или во затвор“.
Опасна работа
Шверцот со луѓе е голем бизнис во Кашмир кој е под делумна администрација на Пакистан, каде што жителите на Бандли велат дека многу млади луѓе се очајни да избегаат бидејќи можностите за работа се мали и постои реална можност да бидат вовлечени во насилство, било преку регрутирање во борбената армија со Индија за контрола на регионот или преку милитантни групи активни во областа.
Локалните жители велат дека живеењето во близина на индиската граница има свои недостатоци за младите кои се обидуваат да воспостават стабилен живот. Од 2004 година, на локалното население не им беше дозволено да градат постојани домови или да основаат бизниси во Бандли или други села долж границата, а многумина се соочуваат со избор дали да останат или да заминат.
Невработените млади кои избираат да останат, ризикуваат да паднат во рацете на исламистичките милитантни групи како Лашкар-е-Таиба и Џаиш-е-Мохамед, кои регрутираат и дејствуваат во Кашмир.
Оние чии семејства можат да најдат начин да платат за тоа, поверојатно е да ја изберат опцијата да заминат во Европа.
Братот на Вахид Ахмад, 23-годишниот Мухамед Имран, решил да замине оваа пролет и се верува дека бил на несреќната Месенија.
„Тој беше толку сигурен дека тие дефинитивно ќе стигнат до Европа, бидејќи требаше да преминат во Европа со голем брод. Агентите за шверц им кажуваа на сите дека ова е неверојатно добра можност и дека организирале голем брод“, изјави Ахмад за Радио Машал.
Можната смрт на Имран го опустоши семејството, рече Ахмад, оставајќи го таткото на младиот човек, кој има 70-ти години, во шок. Тој не може да ја прифати загубата.
По поморската трагедија, пакистанската влада побара истрага и властите уапсија 14 осомничени шверцери. Членовите на семејството на Ахмад бараат строга казна, вклучително и јавно бесење за да се осигура дека „никој не се осмелува да направи такво нешто во иднина“.
Вреди да се ризикува
Можната загуба на толку многу млади мажи од селото доведе некои, како Фајзан, да ја преиспитаат употребата на шверцерски рути за да стигнат до Европа. Фајзан рече дека потонувањето на Месенија ја елиминира секоја можност тој да заземе сличен пристап и сега бара легални начини да се пресели во странство.
Сепак, многу други жители на Бендли сè уште се подготвени да го преземат ризикот. На крајот на краиштата, рече Фајзан, објаснувајќи го начинот на размислување на руралните млади, „подобро е да си ја пробаат среќата за Европа отколку да умрат од глад и сиромаштија во Пакистан“.
Хурум Шехзад, 32-годишен од Бандли, кој рече дека е пријател на Тарик и неговите роднини, го потврди тој став.
„Сите сакаат да заминат, никој не сака да остане во Бандли. Секој млад човек од ова село или од целиот регион Кашмир се мачи “, рече Шехзад.
Локалниот храм Маи Тоти стана место за собирање на загрижените жители кои се молат за безбедно враќање на младиот човек.
„Тоа што не знаеме со сигурност дали најблиските се мртви или живи, фрли темен превез над селото“, вели Фајзан и додава:
„Кога шетате по улиците на Бандли, можете да слушнете липање и плач од далеку. Имам чувство дека сите плачат“.
