По независните продукции „Мизантроп“ и „Федра“, младата режисерка Билјана Радиноска, како свој прв проект во една национална институција, на сцената на Драмски театар ја донесува „Човекот кој го изеде светот“, претставата работена по делото на германскиот драмски писател Нис-Моме Штокман. Станува збор за автор во чие творештво доминираат приказни во кои се говори за општествените влијанија врз индивидуите, за идентитетот, семејството и љубовта и за еден од најпоставуваните текстови на европската сцена.
Човекот кој го изеде светот е безмилосно брутална и јака приказна со нежни, секојдневни зборови.Билјана Радиноска, режисерка.
Говорејќи за текстот, Радиновска забележува дека го одбрала затоа што отвора теми за денешни проблеми за кои треба да се разговара и да бидат поставени на сцена.
„Човекот кој го изеде светот е безмилосно брутална и јака приказна со нежни, секојдневни зборови. Приказна која не се носи со сопствената драма, туку ја инсинуира асоцијативно во оние кои ја гледаат, односно живеат. Оваа претстава ни дава да ѕирнеме во едно семејно секојдневие или, пак, во сите животи одделно. Ја раскажува приказната за нездравиот однос меѓу родител и дете, еден пропаднат брак, едно изневерено пријателство, едно споро и болно во својата спорост индивидуално пропаѓање“, вели режисерката.
Современото во претставата е пред сè пристапот на Билјана. Таа инсистира на еден документаристички пристап во градењето на ликовите.Игор Стојчевски, актер.
Инаку, запрашана зошто главниот лик нема име, туку е означен со четири икса (ХХХХ), Радиноска појаснува дека авторот така го претставил во текстот и дека може да се толкува на два начина.
„Едното толкување на пример би можело да биде дека светот од околу, односно капитализмот итн. е нешто што него го има изедено и дека тој станува знак на цензура, како кога на телевизија се покриваат несаканите ефекти. Значи, ако ти си во едно општество кое беспрекорно функционира како машина каде сите жлебови работат совршено, се појавува некој кој прашува – чекај дали сум ова јас, дали сакава ова да бидам. Тоа е несакан ефект. Ти како индивидуа стануваш несакан ефект“, вели таа.
Можеби неблагодарно е прашањето кое знаат да го постават новинарите: Кој лик би сакал да го толкуваш? Но, овој пат со сигурност може да кажам дека можеби го чекав и го дочекав овој лик кој мене ми припадна во драмата.Диме Илиев, актер.
Радиноска дополнува дека вториот начин на толкување и всушност она што нејзе ја интересирало е фактот дека секој од нас има одредени очекувања од себе и согласно на тоа таму се насочува, за да потем сфати дека и не е баш така со што самиот влегува во еден тесен простор на јадеж и изгубен идентитет.
Актерската екипа во ова претстава ја чинат искусниот Диме Илиев, Биљана Драгичевиќ Пројковска, Димитрија Доксевски и студентот на ФДУ - Стефан Вујисиќ, а безимениот лик, или ХХХХ го толкува Игор Стојчевски, кој по двегодишна пауза со премиерна изведба се враќа на сцената на Драмски театар.
„Современото во претставата е пред сè пристапот на Билјана. Таа инсистира на еден документаристички пристап во градењето на ликовите, односно да нема одредена дистанца помеѓу ликот кој што се толкува и неговите чувства, емоции и мисли, намери и односи со актерот. Значи што повеќе да се направи таа една симбиоза помеѓу актерот којшто е на сцена и ликот кој што е напишан“, вели Стојчевски.
Нему, на Илиев и на Доксевски ова не им е првпат да соработуваат со Радиноска. Тие биле вклучени и во подготовката на нејзината дипломска претстава. Од таму не чуди кога ветеранот забележува дека поминале низ еден плоден и навистина возбудлив процес на соработка.
„Имавме перфектен процес на работа со Радиноска. Се разбиравме со поглед. Можеби неблагодарно е прашањето кое знаат да го постават новинарите: Кој лик би сакал да го толкуваш? Но, овој пат со сигурност може да кажам дека можеби го чекав и го дочекав овој лик кој мене ми припадна во драмата. Впрочем и годините ми се тука токму за овој текст. Ова ќе биде прекрасна претстава и навистина многу ми е мило што ја сработивме“, ќе рече Илиев, кому ова, по „Ждрело“ на Жанина Мирчевска и Зоја Бузалковска, му е уште еден значаен проект за релативно краток временски период.
Кон ова само уште информацијата дека сценографијата во „Човекот кој го изеде светот“ е на Мика Черепналковска, костимографка е Ивана Кнез, а музиката е на Ненад Тонкин. Дизајнот на плакатот е на Магдалена Дилевска, а автор на фотографијата на плакатот е Димитар Апостолов. Во процесот на подготовка на претставата соработувала и психодраматичарката Ана Чучкова.
