Деновиве се навршија 70 години од смртта на македонскиот револуционер, поет и народен херој Мите Богоевски. И по толку години никој не успеал да ги пронајде неговите необјавени песни за кои постојат претпоставки дека се наоѓаат во Бугарија.
Неговиот син Богомил Богоевски со сопругата раскажуваат дека во неколку наврати им се јавувале лица од Бугарија за да одат таму лично нив да им го предадат творештвото, но државата од безбедносни причини не им дозволила да отпатуваат. Од семејството претпоставуваат дека песните ги зеле бугарските војници при претресот на родното село на Мите, Болно во Ресенско на 12 септември 1942 година, дента кога тој заедно со првоборецот Стив Наумов се самоубиле за да не паднат во раце на непријателот.
„После години се јави човек од Бугарија кој имал околу 50 песни напишани од Мите. Бараа лично да одиме да ги земеме песните од Бугарија. Но од Скопје ни беше забрането да не одиме од безбедносни причини, да не е опасно“, раскажуваат синот Богомил и неговата сопруга.
Не се знае ни што се случило со последната песна на Мите, која му ја дал на некој од партизаните да ја сочува дента кога селото Болно било опколено. Имало и други материјали од поетот кои при претресот била скриени во шупа со дрва и закопани. Имало и роман, но не е пронајден до денес. Од Богоевски зачувани се само четири негови песни, меѓу кои и легендарната „Спроти Илинден“.
Освен творештвото, до денес не се знае ни каде му е гробот, раскажуваат најблиските роднини.
„Откако ги убиле, Бугарите ги погребале во коријата. По две недели местото го нашол некој овчар и им кажал на најблиските роднини. Тие отишле да ги откопаат за да ги погребат како што е редот. Но тогаш повторно некој им јавил на војниците, кои дошле и како што плачеле роднините, мавале, ги зеле телата и досега не им се знае гробот.“
Спомен куќата во родното село Болно, иако е споменик на културата, се распаѓа, а селаните велат дека ретко кој ја посетува.
„Туристи нема, никој не доаѓа. Споменот ние го чуваме, но другите граѓани идат само на денот кога е починат. Многу ретко доаѓаат да ја посетат куќата од училиштата. Се заборава споменот за него. Никој нема, тоа е пропаднато се“, велат жителите на Болно.
После години се јави човек од Бугарија кој имал околу 50 песни напишани од Мите. Бараа лично да одиме да ги земеме песните од Бугарија.Богомил Богоевски, син на Мите Богоевски.
Неговиот син Богомил Богоевски со сопругата раскажуваат дека во неколку наврати им се јавувале лица од Бугарија за да одат таму лично нив да им го предадат творештвото, но државата од безбедносни причини не им дозволила да отпатуваат. Од семејството претпоставуваат дека песните ги зеле бугарските војници при претресот на родното село на Мите, Болно во Ресенско на 12 септември 1942 година, дента кога тој заедно со првоборецот Стив Наумов се самоубиле за да не паднат во раце на непријателот.
„После години се јави човек од Бугарија кој имал околу 50 песни напишани од Мите. Бараа лично да одиме да ги земеме песните од Бугарија. Но од Скопје ни беше забрането да не одиме од безбедносни причини, да не е опасно“, раскажуваат синот Богомил и неговата сопруга.
Откако ги убиле, Бугарите ги погребале во коријата. По две недели местото го нашол некој овчар и им кажал на најблиските роднини. Тие отишле да ги откопаат за да ги погребат како што е редот. Но тогаш повторно некој им јавил на војниците, кои дошле и како што плачеле роднините, мавале, ги зеле телата и досега не им се знае гробот.Богомил Богоевски, син на Мите Богоевски.
Не се знае ни што се случило со последната песна на Мите, која му ја дал на некој од партизаните да ја сочува дента кога селото Болно било опколено. Имало и други материјали од поетот кои при претресот била скриени во шупа со дрва и закопани. Имало и роман, но не е пронајден до денес. Од Богоевски зачувани се само четири негови песни, меѓу кои и легендарната „Спроти Илинден“.
Освен творештвото, до денес не се знае ни каде му е гробот, раскажуваат најблиските роднини.
„Откако ги убиле, Бугарите ги погребале во коријата. По две недели местото го нашол некој овчар и им кажал на најблиските роднини. Тие отишле да ги откопаат за да ги погребат како што е редот. Но тогаш повторно некој им јавил на војниците, кои дошле и како што плачеле роднините, мавале, ги зеле телата и досега не им се знае гробот.“
Спомен куќата во родното село Болно, иако е споменик на културата, се распаѓа, а селаните велат дека ретко кој ја посетува.
„Туристи нема, никој не доаѓа. Споменот ние го чуваме, но другите граѓани идат само на денот кога е починат. Многу ретко доаѓаат да ја посетат куќата од училиштата. Се заборава споменот за него. Никој нема, тоа е пропаднато се“, велат жителите на Болно.