На двете страни на Атлантикот сега е јасно дека економскиот пораст во предкризните години беше резултат на опасниот кредитен бум.
Во Соединетите Држави, сопствениците на куќи беа во центарот на кризата, во Европа цели држави како на пример Грција и Италија ги користеа ниските каматни стапки за неодржливо позајмување.
Во Европа и во Соединетите Држави, економската криза ги поларизира политичарите што пак, им го отежна патот да најдат рационални решенија за должничкиот проблем.
Во тренд се популистичките движења, без оглед дали станува збор за американската Чајанка, или за европската Вистински Финци.
Идејата дека Европа и Соединетите Држави се две лица на истата криза беше потиснувана, бидејќи многу години елитите на двете страни на Атлантикот ги нагласуваа разликите меѓу европскиот социјален и американскиот модел на флексибилен пазар на трудот.
Она за што двете страни се согласуваа беше убедувањето дека економски, политички и стратегиски, Соединетите Држави и Европа беа различни
планети, „Марс и Венера“, како што вели американскиот академик Роберт Кеган.
Обвинувањата дека Барак Обама увезува европски социјализам често се користи за да се обои претседателот како неамарикански. Некои од левицата на Европа гледаат како на место каде што некои работи се подобри, на пример здравството.
Сепак, сличностите меѓу двата региона сега се поударни отколку разликите. Заеднички точки станаа растечкиот долг, слабата економија, стравувањето за иднината, политичкиот метеж.
Американската битка за контрола на трошоците за социјална заштита и здравство добро им е позната на европските лидери кои исто така се борат за кратење на трошоците за пензии и за здравство.
Многу Европјани веруваат дека американските политичари имаат голема предност, бидејќи оперираат во вистински федерален систем и оти токму тоа е лекот за стабилизирање на еврото.
Но, во овој момент изгледа дека американската политика е понефункционална од европската. Фиксирани врз нивните сопствени проблеми и разлики, Американците и Европјаните не можат да ги најдат врските меѓу нивните кризи.
Аналитичарите сепак, во остатокот од светот сепак забележуваат друг тренд. Имено, меѓу кинеските лидери и интелектуалци сега е стандарна практиката да им сугерираат на западњаците, со оглед на нивните политички и економски проблеми, да престанат да и држат лекции на Кина, заклучува Фајненшал тајмс.
Во Соединетите Држави, сопствениците на куќи беа во центарот на кризата, во Европа цели држави како на пример Грција и Италија ги користеа ниските каматни стапки за неодржливо позајмување.
Во Европа и во Соединетите Држави, економската криза ги поларизира политичарите што пак, им го отежна патот да најдат рационални решенија за должничкиот проблем.
Во тренд се популистичките движења, без оглед дали станува збор за американската Чајанка, или за европската Вистински Финци.
Идејата дека Европа и Соединетите Држави се две лица на истата криза беше потиснувана, бидејќи многу години елитите на двете страни на Атлантикот ги нагласуваа разликите меѓу европскиот социјален и американскиот модел на флексибилен пазар на трудот.
Она за што двете страни се согласуваа беше убедувањето дека економски, политички и стратегиски, Соединетите Држави и Европа беа различни
Идејата дека Европа и Соедиентите Држави се две лица на истата криза беше потиснувана, бидејќи многу години елитите на двете страни на Атлантикот ги нагласуваа разликите меѓу европскиот социјален и американскиот модел на флексибилен пазар на трудот.
Обвинувањата дека Барак Обама увезува европски социјализам често се користи за да се обои претседателот како неамарикански. Некои од левицата на Европа гледаат како на место каде што некои работи се подобри, на пример здравството.
Сепак, сличностите меѓу двата региона сега се поударни отколку разликите. Заеднички точки станаа растечкиот долг, слабата економија, стравувањето за иднината, политичкиот метеж.
Американската битка за контрола на трошоците за социјална заштита и здравство добро им е позната на европските лидери кои исто така се борат за кратење на трошоците за пензии и за здравство.
Многу Европјани веруваат дека американските политичари имаат голема предност, бидејќи оперираат во вистински федерален систем и оти токму тоа е лекот за стабилизирање на еврото.
Но, во овој момент изгледа дека американската политика е понефункционална од европската. Фиксирани врз нивните сопствени проблеми и разлики, Американците и Европјаните не можат да ги најдат врските меѓу нивните кризи.
Аналитичарите сепак, во остатокот од светот сепак забележуваат друг тренд. Имено, меѓу кинеските лидери и интелектуалци сега е стандарна практиката да им сугерираат на западњаците, со оглед на нивните политички и економски проблеми, да престанат да и држат лекции на Кина, заклучува Фајненшал тајмс.
