Македонецот Градимир Панков, светски реномиран танчар и уметнички директор на Големиот канадски балет од Монтреал, е годинешниот добитник на наградата „Менада“ што ја доделува „Танц фест“.
Роден на 25 октомври 1938 година, Градимир Панков, некогашниот регионален првак во пливање со амбиција да ја продолжи семејната традиција и да стане стаматолог, денес е врвен кореограф и педагог и актуелен директор на Големиот канадски балет од Монтреал.
Но сепак за кратко, бидејќи неможел да и одолее на поканата да биде уметнички директор на Големиот балет на Канада, позицијата на која го затекна и првото признание од родната Македонија – наградата „Менада“ за врвни достигнувања во областа на танцот.
„Оваа награда всушност уште еднаш ми покажува од каде сум. Јас сум човек со американски и канадски пасош, меѓутоа еден мал интерес за мене ме враќа од таму каде што сум израснал. Со еден збор, не е важно каков пасош имате, вие сте Македонец.“
Прочуениот светски кореограф дополнува дека со најразлични танцови компании неколкупати планирал и се обидувал да стигне до Скопје, но дека од најразлични причини тоа досега не му успеало.
„Да се дојде до Скопје за мене ќе чини многу пари. Нашата претставата, само претставата чини 35 илјади евра и таа желба ми останува се уште.“
Сепак, Градимир Панков не ја исклучува можноста своето знаење да им го пренесе на македонските танчери, особено сега кога веќе не е непознат во средината во која поникнал.
„ Јас можам само да помогнам ако некој ме праша да му помогнам. Ќе беше подобро да дојдев со мојата компанија, но датата на фестивалот не може да се промени.“
Инаку, запрашан како го доживува денешно, модерно Скопје, господин Панков, кој од градов заминал во далечната 1964 година, со дипломатски одговор:
„Јас сум понекогаш пријатно изненаден, некогаш непријатно изненаден, но не сакам да зборувам за непријатните изненадувања, моите пријатни изненадувања се кога ќе ги видам пријателите и фамилијата.“
Оваа награда всушност уште еднаш ми покажува од каде сум. Јас сум човек со американски и канадски пасош, меѓутоа еден мал интерес за мене ме враќа од таму каде што сум израснал. Со еден збор, не е важно каков пасош имате, вие сте Македонец.Градимир Панков, уметнички директор на Големиот канадски балет од Монтреал.
Во меѓувреме, од првите часови по класичен танц, музика и учителство по танцување кај професорите Миле Јовановиќ и Олга Милосавлева на Скопскиот конзерваториум, тој неколку децении наназад работел во најпрестижните европски и светски танцови компании како што се Танцувачкиот театар во Хаг, Националниот балет на Финска, балетот „Кулберг“ во Шведска, балетот „Гулбенкаин“ во Португалија, Холандскиот танцов театар, Париската и Лионската опера и Американскиот балетски театар во Њујорк каде што решил да се пензионира.
Јас можам само да помогнам ако некој ме праша да му помогнам. Ќе беше подобро да дојдев со мојата компанија, но датата на фестивалот не може да се промени.Градимир Панков, уметнички директор на Големиот канадски балет од Монтреал.
„Оваа награда всушност уште еднаш ми покажува од каде сум. Јас сум човек со американски и канадски пасош, меѓутоа еден мал интерес за мене ме враќа од таму каде што сум израснал. Со еден збор, не е важно каков пасош имате, вие сте Македонец.“
Прочуениот светски кореограф дополнува дека со најразлични танцови компании неколкупати планирал и се обидувал да стигне до Скопје, но дека од најразлични причини тоа досега не му успеало.
„Да се дојде до Скопје за мене ќе чини многу пари. Нашата претставата, само претставата чини 35 илјади евра и таа желба ми останува се уште.“
Сепак, Градимир Панков не ја исклучува можноста своето знаење да им го пренесе на македонските танчери, особено сега кога веќе не е непознат во средината во која поникнал.
„ Јас можам само да помогнам ако некој ме праша да му помогнам. Ќе беше подобро да дојдев со мојата компанија, но датата на фестивалот не може да се промени.“
Инаку, запрашан како го доживува денешно, модерно Скопје, господин Панков, кој од градов заминал во далечната 1964 година, со дипломатски одговор:
„Јас сум понекогаш пријатно изненаден, некогаш непријатно изненаден, но не сакам да зборувам за непријатните изненадувања, моите пријатни изненадувања се кога ќе ги видам пријателите и фамилијата.“