Дојде и август, и додека некои ги пакуваат своите куфери за одење на одмор во топ сезона, студентите токму од половината на август до средината на септември ги отвораат книгите и ги загреваат веќе жешките столчиња по читалните за да ги спремат своите испити.
Од сопствено искуство научивме колку значи таа помош и токму затоа студентскиот пленум нема игнорирано ниеден повик за помош. Поминете на улица Македонија и ќе го најдете штандот на Студентски пленум за настраданите од поплавите. Претходно се организираа акции за донирање за азилантите, се собираа донации и за оние на кои им требаа средства за операции и уште многу други примери.
До минатата година и јас бев дел од оние студенти на кои летото не им беше резервирано за класично учење, но оваа година бескомпромисно направи борбата за подобро утре да биде приоритет пред „чистењето“ на колоквиуми и уживање во слободен јануари и цели четири летни месеци колку што трае периодот од 15-ти мај до 15-ти септември ако сте биле типичен „јас се полагам на колоквиуми студент“.
И не жалам за тоа. А знаете ли зошто? Затоа што секој еден ден, секој еден миг поминат заедно со луѓе, врсници, помлади и постари колеги студенти со кои до вчера имавме едно здраво, денес имаме врска која е тешко некој да ја раскине. Затоа што заедно поминавме низ бури и научивме дека мора да си помагаме за да можеме да успееме.
Оваа година учевме сите и учевме едни од други, студент од колега студент, професор од студент, родители од своите деца- и студенти и средношколци.
Оваа година сите научивме што значи храброст и непокор. Научивме колку значи поддршката, и онаа со поучен збор, но многу повеќе онаа поддршка која чекори до тебе додека маршираш низ улиците.
Од искуство научивме и што значи солидарност. Никој од пленумците никогаш нема да ја заборави глетката од првиот ден на окупација кога луѓето почнаа да носат работи со кои ќе ни помогнат и ќе ни го олеснат престојот на факултет. Од сопствено искуство научивме колку значи таа помош и токму затоа студентскиот пленум нема игнорирано ниеден повик за помош. Поминете на улица Македонија и ќе го најдете штандот на Студентски пленум за настраданите од поплавите. Претходно се организираа акции за донирање за азилантите, се собираа донации и за оние на кои им требаа средства за операции и уште многу други примери.
Појдете да донирате и ќе го забележите двојазичниот постер. Појдете на фејсбук страната на Студентски пленум и ќе најдете информации и каде се наоѓа штандот за донации организиран од унијата на албански студенти во Старата Чаршија.
Знаете вие возрасните направивте камп и контра камп. Се нешто правите поделби, додека ние вашите деца го правиме токму спротивното. И кампувањето на средношколците и окупацијата на студентите покажаа сплотеност, дека не е битно кои сме, туку какви сме и за што се бориме.
Нели се ова лекциите за соживот на кои требаше да не научите досега токму вие - возрасните?
Некако како да потфрливте и тоа не само со оваа лекција. Знаете вие возрасните направивте камп и контра камп. Се нешто правите поделби, додека ние вашите деца го правиме токму спротивното. И кампувањето на средношколците и окупацијата на студентите покажаа сплотеност, дека не е битно кои сме, туку какви сме и за што се бориме. А ние јасно и гласно кажавме што сакаме - сакаме подобро утре за сите нас заедно! Започнувајќи од подобро основно, средно и високо образование и услови за учење и живеење во домовите, преку кревање на гласот за правата на хонорарците, преку апел за помош и искажување човечност кон имигрантите, до собирање донации и покренување на свесност за оние човечки судбини кои се далеку од розови.
Го пишувам ова бидејќи се плашам дека од септември ќе започне едно лудило кое ќе трае до цутењето на првите кокичиња и дека повторно ќе заборавите на вистинските проблеми и битки. Дека ќе се окупирате и себе и цела нација со пресметки, препукувања, мерења, додека ние се уште ќе живееме во ужасни студентски домови, ќе искачуваме со месеци пеш по 14 катови и ќе се тушираме со ладна вода во зимските месеци. Не сме ви приоритет и за овие проблеми прво изговор ви беше транзицијата, сега изговор ви е политичката криза. Ма немој!
Сигурно сте ја слушнале поговорката - „Големите умови разговараат за идеи; Просечните умови разговараат за настани; Малите умови разговараат за други луѓе.“ Отворете весник, пуштете телевизија или пребарајте на интернет. Се што правите е оговарање кој што рекол, меѓусебни споредби, постојани навреди, клевети. Возрасни почнете да бидете големи и дајте да дискутираме идеи, проекти, промени кои ќе придонесат за квалитетен и достоинствен живот. Престанете со како што еднаш рече генијалниот Беличанец: „решенија кои се обично, крајна ступидарија, кои, во суштина, личат на ситуација во која болен од леукемија третирате со аспирини“
Доста беа рингишпили, вртелешки, карневали и реклами. Понудете ни дебата за вистинските потреби и промени и ќе останеме не само да дискутираме туку и со заеднички сили да ги реализираме. Или па останете како и секогаш сезнајковци и организирајте ни превоз до аеродором, зошто странските универзитети ни нудат целосни стипендии вклучувајќи и авионски билет. Ви напишавме и ви кажавме безброј пати „Сакаме тука да живееме“ но од вашите идни постапки ќе ја донесеме крајната одлука.
