Во овие тешки времиња мораме да признаеме дека владејачката ДПМНЕ успеа во сопствениот „проект“ да го подели целото општество во сите сфери на делување. Поделбите беа најразлични од историски, религиски, општествени но најмногу политички. Во сите поделби кои ги правеше власта мотивот беше зацврстување на власта, па преку фашистичката дистинкција на подобни и неподобни успеа во намерите да наметне слика во јавноста за биполарноста на македонското општество.
Црниот понеделник, тоа што се случуваше тој ден пред и во Собранието, придонесе за да се разјасни еднаш за секогаш пред каков крстопат се наоѓа државата. Граѓаните ќе треба да бираат, сакаат да живеат во демократска држава каде се почитуваат владеењето на правото и институциите на системот или ќе ја наведнат главата и ќе се подготват за нови кратења на нивните загарантирани слободи и права.
Во оваа ненормална ситуација, за жал или за среќа, постојат се уште политички неутрални кои упорно демек „пркосат“ на одбирањето да застанат на страната на доброто или злото. Сиротите тие, не знаат дека веќе се ставени на тасот на власта. Релативизацијата на проблемите во едно општество, а најмногу на настаните од тој црн понеделник не помага во наоѓањето излез од ваквиот политички ќорсокак во кој не донесе власта. Ако неутралците одлучиле да не бидат дел политичката битка за власт и одлучиле да не се мешаат во партизирањето на општеството, како може да останат неми на настаните од 24 декември.
Не можам да ја разберам фразата „сите се исти“ кога станува збор за избор за твојот живот и твојата иднина. Дали ти е сеедно дали ќе живееш во страв или ќе живееш слободно? Дали ти е се едно ако те прислушкуваат? Дали ти е сеедно ако 300.000 граѓани живеат во мизерија, а власта гради барокни згради? Дали ти е сеедно да успееш во државата или да избегаш од државата? И на крај дали ти е сеедно ако некој одлучил дека треба да се тепаат пратеници и новинари и да се тепа народ? Да се вадат пратениците надвор од Собраниската сала како кучиња и на крај да се дава аплауз?
Тоа може да значи дека дозволуваш утре да влезат во твојот дом и да те тепаат да те избркаат надвор, а сите комшии со вмровски книшки да даваат аплауз на полицијата. Немањето глас, став или оставањето на работите да се решат сами значи дека се потчинувате на законот на посилниот.
Лично сметам дека тој што го постави насилството како инструмент за решавање на проблемите и разликите во домот каде што истите треба да решаваат со дебата потребно е да се казни за да не дозволиме преседанот да стане навика. Одбивањето да се даде ОТПОР значи согласност со недемократските методи на владеење на режимот.
Мислам дека историјата на македонскиот народ е преполна со борби за своите правдини. Каде се правдините во нашата држава ако дозволиме да бидеме тепани од сопствената власт. И до некаде ќе поминам и ќе разберам дека не сте можеле или не сте сакале да се вклучите на ОТПОРОТ пред 24 декември, ама после овие настани мислам дека не постои друг избор. Или го подржувате или го осудувате.
Дали индифирентноста на македонските граѓани го создаде груевизмот како режим или груевизмот направи да бидат граѓаните индиферентни, времето ќе покаже. Но знам дека е дојден момент кога треба сите да застанеме заедно обединети на браникот на демократијата. Груевски мора да го добие својот 5 октомври. И можеби нема да треба никогаш да го употребиме булдожерот како заштитен знак, затоа што ја имаме старата Лада Нива на која како импровизирана бина говорникот го шири гласот на народот, ја шири решеноста, истрајноста и храброста. Народот е решен да го сруши овој режим. Овој ОТПОР е движење за враќање на достоинството, демократијата и слободата на македонскиот народ. На Вас е редот е да изберете и да се приклучите!!
Црниот понеделник, тоа што се случуваше тој ден пред и во Собранието, придонесе за да се разјасни еднаш за секогаш пред каков крстопат се наоѓа државата. Граѓаните ќе треба да бираат, сакаат да живеат во демократска држава каде се почитуваат владеењето на правото и институциите на системот или ќе ја наведнат главата и ќе се подготват за нови кратења на нивните загарантирани слободи и права.
Црниот понеделник, тоа што се случуваше тој ден пред и во Собранието, придонесе за да се разјасни еднаш за секогаш пред каков крстопат се наоѓа државата. Граѓаните ќе треба да бираат, сакаат да живеат во демократска држава каде се почитуваат владеењето на правото и институциите на системот или ќе ја наведнат главата и ќе се подготват за нови кратења на нивните загарантирани слободи и права.
Во оваа ненормална ситуација, за жал или за среќа, постојат се уште политички неутрални кои упорно демек „пркосат“ на одбирањето да застанат на страната на доброто или злото. Сиротите тие, не знаат дека веќе се ставени на тасот на власта. Релативизацијата на проблемите во едно општество, а најмногу на настаните од тој црн понеделник не помага во наоѓањето излез од ваквиот политички ќорсокак во кој не донесе власта. Ако неутралците одлучиле да не бидат дел политичката битка за власт и одлучиле да не се мешаат во партизирањето на општеството, како може да останат неми на настаните од 24 декември.
Не можам да ја разберам фразата „сите се исти“ кога станува збор за избор за твојот живот и твојата иднина. Дали ти е сеедно дали ќе живееш во страв или ќе живееш слободно? Дали ти е се едно ако те прислушкуваат? Дали ти е сеедно ако 300.000 граѓани живеат во мизерија, а власта гради барокни згради? Дали ти е сеедно да успееш во државата или да избегаш од државата? И на крај дали ти е сеедно ако некој одлучил дека треба да се тепаат пратеници и новинари и да се тепа народ? Да се вадат пратениците надвор од Собраниската сала како кучиња и на крај да се дава аплауз?
Мислам дека историјата на македонскиот народ е преполна со борби за своите правдини. Каде се правдините во нашата држава ако дозволиме да бидеме тепани од сопствената власт. И до некаде ќе поминам и ќе разберам дека не сте можеле или не сте сакале да се вклучите на ОТПОРОТ пред 24 декември, ама после овие настани мислам дека не постои друг избор. Или го подржувате или го осудувате.
Тоа може да значи дека дозволуваш утре да влезат во твојот дом и да те тепаат да те избркаат надвор, а сите комшии со вмровски книшки да даваат аплауз на полицијата. Немањето глас, став или оставањето на работите да се решат сами значи дека се потчинувате на законот на посилниот.
Лично сметам дека тој што го постави насилството како инструмент за решавање на проблемите и разликите во домот каде што истите треба да решаваат со дебата потребно е да се казни за да не дозволиме преседанот да стане навика. Одбивањето да се даде ОТПОР значи согласност со недемократските методи на владеење на режимот.
Мислам дека историјата на македонскиот народ е преполна со борби за своите правдини. Каде се правдините во нашата држава ако дозволиме да бидеме тепани од сопствената власт. И до некаде ќе поминам и ќе разберам дека не сте можеле или не сте сакале да се вклучите на ОТПОРОТ пред 24 декември, ама после овие настани мислам дека не постои друг избор. Или го подржувате или го осудувате.
Дали индифирентноста на македонските граѓани го создаде груевизмот како режим или груевизмот направи да бидат граѓаните индиферентни, времето ќе покаже. Но знам дека е дојден момент кога треба сите да застанеме заедно обединети на браникот на демократијата. Груевски мора да го добие својот 5 октомври. И можеби нема да треба никогаш да го употребиме булдожерот како заштитен знак, затоа што ја имаме старата Лада Нива на која како импровизирана бина говорникот го шири гласот на народот, ја шири решеноста, истрајноста и храброста. Народот е решен да го сруши овој режим. Овој ОТПОР е движење за враќање на достоинството, демократијата и слободата на македонскиот народ. На Вас е редот е да изберете и да се приклучите!!
