Природниот раритет, битолскиот чинар, едно од најстарите дрвја на Балканот сее страв кај жителите на улица „Димитар Влахов“ во Битола. Стар е над 560 години, висок 35 метри, а само дијаметарот на стеблото има триесетина метри. Под налетот на годините, големината и тежината дебелото стебло напукна во најдолниот дел, прави штети на околу, а
соседите стравуваат дека ќе им ги потисне куќите. Дрвото не е скастрено шест години.
„Барав да се скастри во висина, а и гранките им пречат на струјата, ни ги крши процорците, пастиката. Не дозволуваат повеќе да се сечи, така требало да биди зашто било заштитено. Ни испука цементот.“
„Кога има ветар страшно е многу. Скршена гранка прозорецот ни го скрши. Еднаш не чувал Господ долго дрво и дебело колку раката се откорна, но за среќа легна на ламарината од прозорецот и не го скрши стаклото. Колку што е високо толку е и долго во корењата. Ни ја поткрева
вратата, секоја година ја стружиме, пет-шест пати сме ја потсекувале. Два пати годишно ставаме мајстори да ги чистат олуците, ако не се чисти, водата е по куќата, прокиснува цела. Да можам да ја дадам ќе бегам, да не се оддели да не смачка. Постои опасност на средина е напуканто“, велат Трајан и Симонка Ивановски.
Дрвото прво се водело како природна реткост и било под заштита, па пред шест години му било реставрирано стеблото, но материјалите попуштиле. Во последните години соседите добиле известување дека со одредени законски измени веќе не е под заштита и пренесено е во надлежност на Советот на Битола. Досега соседите повеќепати се обратиле до надлежните институции со барање дрвото да биде подкастрено, но брз успех.
Не дозволуваат повеќе да се сечи, така требало да биди зашто било заштитено. Ни испука цементот.
соседите стравуваат дека ќе им ги потисне куќите. Дрвото не е скастрено шест години.
„Барав да се скастри во висина, а и гранките им пречат на струјата, ни ги крши процорците, пастиката. Не дозволуваат повеќе да се сечи, така требало да биди зашто било заштитено. Ни испука цементот.“
„Кога има ветар страшно е многу. Скршена гранка прозорецот ни го скрши. Еднаш не чувал Господ долго дрво и дебело колку раката се откорна, но за среќа легна на ламарината од прозорецот и не го скрши стаклото. Колку што е високо толку е и долго во корењата. Ни ја поткрева
Дрвото прво се водело како природна реткост и било под заштита, па пред шест години му било реставрирано стеблото, но материјалите попуштиле. Во последните години соседите добиле известување дека со одредени законски измени веќе не е под заштита и пренесено е во надлежност на Советот на Битола. Досега соседите повеќепати се обратиле до надлежните институции со барање дрвото да биде подкастрено, но брз успех.
