Артилериските ракетни системи со висока мобилност (HIMARS) што САД и ги обезбедија на Украина имаат поголем дострел, супериорна прецизност и поголема брзина на огнот во споредба со советско дизајнираните што ги користат руските и украинските сили и нивната употреба овозможи Украинците да погодат цели - како што е мостот Антонивски што ја минува реката Днепар во регионот Керсон - за кој воените аналитичари велат дека ќе им отежне на руските сили да ја снабдуваат и да ја бранат земјата што ја зазеле.
Но, додека воведувањето на западното вооружување и зголемувањето на целните напади укажуваат на растечки импулс на украинската страна, колку се способни силите на Киев да започнат офанзива за повторно преземање и задржување на територијата од Русија што ја окупирала од првите денови на нејзината инвазија?
За да се дознае повеќе, РСЕ разговараше со Крис Догерти, поранешен функционер за одбрана на САД и соработник во Центарот за нова американска безбедност, тинк-тенк со седиште во Вашингтон.
РСЕ: Украинските власти рекоа дека планираат да ја вратат јужна Украина до крајот на септември, а веќе гледаме зголемени борби околу Керсон, бидејќи украинските сили полека враќаат одредена територија таму. Дали ова изгледа како остварлива цел за Украинците?
Крис Догерти: Мислам дека зависи од тоа како ја дефинирате јужна Украина. Мислам дека ако ја дефинирате како Керсон и областа околу него, тогаш можеби тие ќе бидат успешни до крајот на септември. Но, ако го вклучите Крим и остатокот од јужна Украина, тогаш мислам дека одговорот е не. Тоа веројатно не е остварливо со оглед на опремата и резервите на материјал што ги имаат во моментов.
РСЕ: Киев ги погодува руските линии за снабдување со HIMARS донирани од Соединетите држави, а исто така се фокусира врз други цели во последно време. Дали тоа однесување од страна на Украина ја поставува основата за контраофанзива за повторно заземање на Керсон?
Догерти: Мислам дека одговорот на непосредното прашање, теоретски, е да. Иако, видовме дека тие се користат поинаку од Украинците за време на борбите во Донбас и тоа доаѓа до некои критични дистинкции и одлуки и за украинските и за планерите на НАТО. Во Донбас, Украинците го користеа ХИМАРС за суштински да ја запрат руската офанзива со трошење на нејзината огнена моќ и логистичка поддршка, како и нејзината команда и контрола. Кога ќе погодите цели како тие, тоа може да ја лиши другата страна од муниција и опрема, а потоа да доведе до тоа да остане без водачи бидејќи нивните команданти повеќе не се таму за да им кажат на војниците што да прават. Ова е особено случај во руската војска која има прилично централизиран систем за команда и контрола. Откако ќе ја отсечете главата, телото нема склоност да прави толку многу.
Така, во Донбас, Украина се обидуваше да го запре крварењето што се случи...во тие интензивни битки и да ги стабилизира работите, но целта на употребата на ХИМАРС е подготовка за напад.
Проблемот со подготовката за напад - и мислам дека ова ги загрижува НАТО и американските планери - е тоа што тие не се сигурни дека Украинците имаат доволно луѓе, материјал и муниција за да го извршат нападот што може да ги пробие руските линии. Наместо тоа, она што може да го видиме е еден вид притаен напад сличен на она што го видовме од Русите додека тие напредуваа во Донбас. Ќе има борби со големи загуби, додека се напредува за можеби километар или два.
РСЕ: Слушнавме повеќе западни функционери, вклучувајќи го и Ричард Мур, шефот на британската МИ6, кој изрази мислење дека на руските сили им е сè потешко за снабдување со луѓе и материјал во текот на следните недели. Дали се согласувате со оваа проценка? Каде го гледате моментумот на Русија во моментов?
Догерти: Мислам дека Русите не се на работ на колапс, а ако се, тогаш веројатно се и Украинците. За луѓето кои се љубители на боксот, сега сме во 12 или 13 рунда од 15-рунда борба. Сега и двете страни се збунети и секој се обидува да открие како да започне последен удар за да ги промени фактите на теренот пред да започне зимата и стратешката пресметка навистина да почне да се менува.
Јас всушност би рекол дека една од причините за итноста на украинската страна е тоа што тие знаат дека стратешките пресметки се менуваат во корист на Русија штом ќе започне студеното време и кога одредени испораки на гас ќе престанат да се пристигнуваат во Европа.
РСЕ: Спомнувате дека зимата е на некој начин краен рок за Украинците. Друга се чини дека е желбата сигнализирана од руските официјални лица да припојат делови од - или цела -- јужна Украина наесен. Како овие временски ограничувања влијаат врз стратешката пресметка и за Киев и за неговите западни партнери?
Догерти: Мислам дека руските обиди за анексија на делови од Украина се главно бесмислени, бидејќи нема да бидат меѓународно признати. Русија ќе се обиде да каже дека ова е [нивна] територија и ќе го искористи тоа како причина да каже зошто не можат да бидат нападнати таму, но јас едноставно не го сметам тоа за веродостојна закана. Но, заканата од исклучување на гасот за Европа во средината на зимата е веродостојна закана. Тоа е нешто што досега го видовме како политичко оружје, и мислам дека повторно ќе го видиме како политичко оружје.
Мислам дека Украинците се крајно загрижени дека кохезијата на западната алијанса која ја одржува нивната војска на површина ќе се деградира штом почетокот на студеното време навистина ќе почне да ги натера Европејците да се прашуваат зошто жртвуваат толку многу во име на Украина.
Сега, има многу кохезија и нема да исчезне одеднаш, но постои значителна можност поттикот и кохезијата зад овој сојуз да почнат да ги чувствуваат осиромашените резерви на енергија. И така мислам дека Украинците правилно ги гледаат политичките димензии на воената стратегија и тие политички димензии ги [придвижуваат] кон поагресивен притисок за контранапад, особено на југот.
Од друга страна, мислам дека НАТО ги разгледува воените фактори кои се во игра и гледа дека Киев нема резерви луѓе и материјал за да започне голема офанзива и, ако го сторат тоа, може да стане уште една мелница за месо. Ова е конфликт од огромни размери во втората по големина земја во Европа, и мислам дека ќе биде тешко за Киев да ги одржи сите овие различни фронтови на север, исток и југ, а во исто време да собере доволно луѓе за да започне офанзива.
Така, постои повик од страната на НАТО да почека подоцна, можеби до пролетта 2023 година, кога Украина навистина може да собере многу сила за да го направи тоа. Проблемот е што тогаш времето ќе работи и за двете страни. Русија би можела да обнови дел од својата офанзивна или одбранбена моќ до 2023 година, исто така. Украина, исто така, е загрижена - не и неосновано - дека длабочината на нивната поддршка би можела да еродира дотогаш, така што тие чувствуваат дека треба да дејствуваат порано отколку подоцна.
