Низ фотографии и цитати: 200 години Фјодор Достоевски

Фјодор Достоевски на 26 години, во цртеж на Константин Трутовски

Достоевски е роден во Москва на 11 ноември 1821 година. Тој се запознал со литературата многу рано и посетувал интернати, но бил испратен во Воениот инженерски институт Николаев откако неговата мајка починала во 1837 година.

„Да не заборавиме дека причините за човечките постапки се обично неизмерно посложени и разновидни од нашите последователни објаснувања за нив“. -- Достоевски, Идиот

Таткото на Достоевски го напишал своето име на украински, Михајло, пред војната во 1812 година, каде што служел како воен хирург. Оттогаш го пишувал на руски, како Михаил. Неговото семејство ги влече своите корени во регионот Пинск во денешна Белорусија.

 

Фјодор Достоевски во Санкт Петербург во 1861 година.

Достоевски работеше како воен инженер до напуштањето на професијата по објавувањето на неговиот прв роман во 1845 година. Во 1849 година, тој и другите членови на литературниот круг беа обвинети за читање забранети политички дела. Тој беше осуден на смрт со стрелање.

„Луѓето понекогаш зборуваат за „ѕверската“ суровост на човекот, но тоа е ужасно неправедно и навредливо за ѕверовите, ниту едно животно никогаш не може да биде толку сурово како човек, толку уметнички, толку уметнички сурово“. -- Достоевски, Злосторство и казна
 

Во градот Семеи, Казахстан, Литературниот меморијален музеј на Достоевски вклучува дрвена зграда во која Достоевски живеел во егзил од 1857-59 година во тогашното познато како Семипалатинск.

Неговата егзекуција беше запрена во последен момент со писмо од царот со кое ја ублажува казната. Достоевски отслужи четири години прогонство со тешка работа во затворскиот логор во Омск, по што следеше задолжителна воена служба.

„Степенот на цивилизација во едно општество може да се процени со влегување во неговите затвори“ -- Достоевски, Белешки од Куќата на мртвите
 

Достоевски во 1863 година.

Достоевски се оженил со Марија Исаева во Семипалатинск во 1857 година.

„Грозната работа е што убавината е мистериозна, но и страшна. Бог и ѓаволот се борат таму, а бојното поле е срцето на човекот“. -- Достоевски, Браќата Карамазов

Достоевски во 1872 г.

Во 1864 година, сопругата на Достоевски, Марија и братот Михаил умреле, оставајќи го да ги издржува својот посинок и семејството на неговиот брат. Ова и неуспехот на списанието што го основал го оставиле во тешка финансиска ситуација.

„Човекот е суштество кое може да се навикне на сѐ, и мислам дека тоа е најдобрата дефиниција за него“. -- Достоевски, Белешки од Куќата на мртвите
 

Достоевски во 1876 г.

Во 1867 година, Достоевски се оженил со Ана Сниткина, која ја ангажирал како секретарка за да му помогне да заврши еден роман. Таа подоцна ќе управува со неговите деловни работи.

„Пред сè, не се лажете себеси. Човекот кој се лаже себеси и ја слуша сопствената лага доаѓа до точка што не може да ја разликува вистината во себе или околу себе, и така ја губи секоја почит кон себе и кон другите. И немајќи почит, тој престанува да сака“. -- Достоевски, Браќата Карамазов

Ќерката на Достоевски, Љуба (седи)

Првото дете на Достоевски, Софија, било родено во Женева во март 1868 година, но починало од пневмонија три месеци подоцна. Неговата ќерка Љуба е родена во септември 1869 година во Дрезден. Неговите два сина, Фјодор (1871) и Алексеј (1875) се родени во Русија.

„Сакам повторно да посетувам, во одредени моменти, места каде некогаш сум бил среќен; сакам да ја обликувам сегашноста според сликата на неповратното минато“. -- Достоевски, Бели ноќи

Достоевски во Санкт Петербург во 1879 г.

Во неговите подоцнежни години, здравјето на Достоевски почна да се влошува. Се преселил во Стараја Руса, позната по своите минерални бањи. Му било советувано да бара лекови во странство. Имал и долга историја на епилептични напади.

„Се чини, всушност, како втората половина од животот на човекот да се состои од ништо друго освен од навиките што ги акумулирал во првата половина“. -- Достоевски, Ѓаволите

Гробот на Достоевски во Санкт Петербург.

Достоевски почина на 9 февруари 1881 година, по серија белодробни хеморагии. Тој беше погребан на гробиштата Тихвин во манастирот Александар Невски.

„Бог е неопходен, и затоа мора да постои... Но, знам дека тој не постои и не може да постои... Зар не разбирате дека човек со овие две мисли не може да продолжи да живее? -- Достоевски, Ѓаволите