Процесите на Меѓународниот механизам за кривични судови, наследник на Хашкиот трибунал за поранешна Југославија во барањето правда за најголемите воени злосторства во Европа од Втората светска војна, завршија на 30 јуни, со пресуди во повторното судење на двајца поранешни началници на српската безбедност, обвинети за водење паравоени одреди на смртта во поранешна Југославија.
Меѓународниот кривичен трибунал за поранешна Југославија (МКТЈ) осуди 90 воени злосторници на затворски казни пред да му ги предаде на неговиот наследник во 2017 година Меѓународниот механизам за кривични трибунали.
Еве неколку преседани и значајни моменти во историјата на еден од најпознатите напори во светот за хуманитарна правда.
1993: формирање на Трибуналот
Советот за безбедност на ОН го основа МКТЈ во 1993 година, како одговор на наодите на комисијата во кои експертите документираа „ужасни злосторства“ и „сериозни прекршувања“ на Женевските конвенции и други повреди на меѓународното хуманитарно право.
Тоа беше конфликт во кој, според проценките, загинаа најмалку 130.000 луѓе низ поранешна Југославија и беа раселени повеќе од милион луѓе. Советот изрази надеж дека гонењето на ваквите злосторства ќе помогне „да се запре насилството и да се заштитат меѓународниот мир и безбедност“. Резултатот беше Резолуцијата 827, донесена едногласно на 25 мај 1993 година, со која беше формиран Трибуналот.
1998: Сребреница како геноцид
Пресудата на поранешниот командант на босанските Срби, Радислав Крстиќ, ги зацементира трагичните настани во и околу Сребреница во јули 1995 година, како геноцид. Бруталноста и дрскоста на егзекуцијата на над 8.000 момчиња и мажи од босанските муслимани од страна на силите на босанските Срби под команда на Ратко Младиќ и Радислав Крстиќ го шокираше светот. Крстиќ беше осуден во 1998 година за геноцид за неговата улога како командант на армијата на Република Српска. Доби 35 години затвор. Меѓународниот суд на правдата (МСП), исто така, донесе одлука во 2006 година дека настаните во Сребреница претставуваат геноцид.
2001: силувањето како „злосторство против човештвото“
МКТЈ осуди тројца помлади припадници на српска воена единица во февруари 2001 година за силување, тортура, ропство и напад врз личното достоинство на жените во денешна Република Српска, претежно српски регион во Босна и Херцеговина. Драгољуб Кунарац, Радомир Ковач и Зоран Вуковиќ беа осудени на затворски казни од 12 до 28 години за учество во српската кампања „за чистење на областа Фоча од муслимани“.
Нивните случаи ги обележаа првите пресуди на Хашкиот трибунал за силување како злосторства против човештвото во Европа. Судот образложи дека силувањето „било користено од припадници на вооружените сили на босанските Срби како инструмент на терор“. Повеќе од една третина од осудените од МКТЈ се прогласени за виновни за злосторства што вклучуваат сексуално насилство.
2005: конечни обвиненија
Во март 2005 година беа покренати обвиненија против поранешниот македонски министер за внатрешни работи Љубе Бошковски и поранешниот висок полициски службеник Јохан Тарчуловски. Бошковски беше лишен од пратеничкиот имунитет, но подоцна беше ослободен од МКТЈ од сите обвиненија, што произлегоа од конфликтот во 2001 година помеѓу македонските безбедносни сили и албанските герилци кои бараа независност од Скопје.
Истата година МКТЈ соопшти дека неговата цел е да ги заврши сите испитувања до 2008 година и да престане да функционира до 2011 година. Наместо тоа, ја продолжи својата работа до 2017 година и, дури и тогаш, ја предаде преостанатата работа на Меѓународниот „механизам“ за гонење на злосторства во поранешна Југославија и во Руанда, познат како МИЦТ.
2006: Милошевиќ почина во притвор
Поранешниот југословенски и српски претседател Слободан Милошевиќ почина од срцев удар во својата затворска ќелија во Хаг во март 2006 година, пет години по судењето, кое тој го сметаше за нелегитимно, за неговите наводни напори „да се ослободи огромна територија од несрпското население“. МКТЈ го нарече судењето на Милошевиќ „пресвртна точка за меѓународната правда и од клучно значење“ за жртвите на неговите наводни злосторства во поранешна Југославија.
На отворањето на неговото судење, главната обвинителка Карла Дел Понте го нарече „овој трибунал, а особено овој судски процес ... најмоќната демонстрација дека никој не е над законот или над меѓународната правда“. Милошевиќ беше обвинет за злосторства во Косово, Босна и Херцеговина и Хрватска.
2008: ослободени косовски лидери
Во 2008 година, двајца истакнати лидери на косовските герилци беа ослободени од обвиненијата за воени злосторства за нивните постапки една деценија порано, за време на крвавата војна на Косово за независност од Србија. Како и многу од најмоќните фигури на движењето, Рамуш Харадинај и Фатмир Лимај веќе станаа политичари во идното Косово. И, како и голем број обвиненија, судења и гонења, нивните случаи предизвикаа широко распространета загриженост за заплашување и насилство на сведоците, за да се сокријат злосторствата во војната во Косово, во кои загинаа околу 12.000 луѓе. Харадинај во 2012 година повторно ќе се врати на судењето, но ќе биде ослободен од обвинението.
Поранешниот косовски претседател Хашим Тачи и други високи поранешни герилци во моментов се обвинети за сериозни воени злосторства во случајот за кој обвинителството тврди дека сè уште го мачат проблеми со заштита на сведоци и други надворешни предизвици.
2011: хрватски генерали на судење
МКТЈ во 2011 година осуди тројца хрватски генерали за воени злосторства пред да се врати на апелација. Обвиненијата беа за етничко чистење за време на операцијата „Бура“ во 1995 година од страна на хрватските сили против етничките Срби. Пресудите предизвикаа големи потреси низ хрватското општество, кое ги смета хрватските активности во конфликтите во регионот како одговор на агресијата на Србите.
Генералите Анте Готовина и Младен Маркач беа обвинети и осудени за помагање и поттикнување на стотици убиства на Србите на Краина и воените затвореници. Нивните обвинувања подоцна беа поништени и двајцата добија херојски пречек од политичката и верската елита по враќањето во Загреб.
2016: пресуда за Караџиќ
МКТЈ во март 2016 година го прогласи поранешниот воен и политички лидер на босанските Срби, Радован Караџиќ, виновен за геноцид, злосторства против човештвото и други воени злосторства против Босанците. Тој беше обвинет за сериозни прекршувања на Женевските конвенции, вклучително и командување со опсадата на Сараево, како и наредба за геноцидот во Сребреница.
Бегството на Караџиќ од правдата повеќе од една деценија го направи херој во очите на некои Срби. На крајот беше заробен во јули 2008 година во Белград, каде што се претставуваше како доктор по алтернативна медицина. Откако беше објавена неговата 40-годишна затворска казна, МКТЈ соопшти дека оваа пресуда „покажува дека е можно да се спроведе“ правда за „милиони жртви“ на конфликтите ширум светот.
2017: труењето на Праљак
Слободан Праљак го шокираше светот и обелодени редок безбедносен пропуст во Хаг со самоубиството пред судот на телевизија во живо во ноември 2017 година. Поранешен висок командант на Хрватскиот совет за одбрана, де факто армијата на непризнатата република на босанските Хрвати меѓу 1991 и 1996 година, тогаш изјави: „Слободан Праљак не е воен злосторник. Ја отфрлам оваа пресуда, со презир!“ откако МКТЈ ја потврди неговата 20-годишна казна за воени злосторства врз босански муслимани. Потоа, 72-годишниот поранешен директор на ТВ и театар испи калиум цијанид во шишенце со темно стакло. Истрагата на обвинителите не успеа да утврди како го добил отровот. Обвинителите на Трибуналот, исто така, го обвинија Праљак за уништувањето на иконскиот Стар мост во Мостар.
2021: конечна пресуда против Ратко Младиќ
Трибуналот ја потврди доживотната казна затвор првично изречена во 2017 година против поранешниот воен командант на босанските Срби, Ратко Младиќ, за геноцид, злосторства против човештвото и други воени злосторства. Обвинителите го обвинија Младиќ за двата најшокантни настана во Босанската војна: опсадата на Сараево во траење од 1.425 дена и масакрот во Сребреница врз илјадници муслимански мажи и момчиња. Младиќ избегнуваше апсење 16 години пред српската полиција и специјалните единици да го уапсат во северна Србија во 2011 година.