Преведувач на американската армија им преведува на полковниците на руските стратешки ракетни сили на влезот на влезот во силосот за нуклеарни проектили Minuteman III.
Фотографијата горе, направена во октомври 1996 година, е една од неколкуте што се чуваат во Националниот архив на САД, кои го доловуваат краткото затоплување на односите меѓу Москва и Вашингтон, што започна кога СССР се ближеше до колапс, а заврши со подемот на Владимир Путин.
Руски и американски инспекциски тимови го разгледуваат силосот за обука на американските воздухопловни сили Minuteman II како дел од Договорот за намалување на стратешкото оружје (СТАРТ) во Јужна Дакота.
Во декември 1991 година, Борис Елцин, идниот претседател на Русија, му објасни на американскиот државен секретар Џејмс Бејкер како точно ќе се активира нуклеарниот напаѓачки систем на Кремљ.
Руските генерали се информираат за постројката за обука за лансирање ракети во воздухопловната база Малмстром во Монтана.
Изненадувачкиот гест на отвореност на Елцин беше проследен со низа отстапки од двете страни што доведе до отстранување на илјадници нуклеарни боеви глави од арсеналот на обете земји.
Двајца високи офицери од руските стратешки ракетни сили седат на столовите на американскиот симулатор за нуклеарни ракети што се користи за обука.
Русија и САД се согласија значително да ги намалат десетиците илјади парчиња нуклеарно оружје што секоја земја ги поседува и да ги „детаргетираат“ другите. Меѓусебните посети на руските и американските капацитети за нуклеарно оружје беа планирани како начин да се одржи довербата кога започна историското нуклеарно повлекување.
Вилијам М. Мун (лево) позира со рускиот генерал мајор Владимир Фролов, кој беше задолжен за безбедноста на руското нуклеарно оружје.
Вилијам М. Мун беше менаџер за нуклеарна безбедност за програмите за кооперативно намалување на заканите во неколку постсоветски земји од 1992 до 2014 година.
Руски генерал-мајор пука со лесен митралез М249 од американско производство на полигон во база на американските воздухопловни сили.
Мун беше одговорен за организирање две посети на руски генерали на американските капацитети за складирање нуклеарни боеви глави. Тој за РСЕ изјави дека на една од тие посети, на членовите на руската делегација им биле дадени персонализирани пристапни карти, но, необјасниво, посетителите си ги замениле пропусниците меѓу себе. Овој потег „генерирал безбедносно нарушување што ги натерало маринците да го земат оружјето и да ја опколат делегацијата“.
Генералот Игор Сергеев (лево), врховен командант на руските стратешки ракетни сили, на средба со генерал-полковник Дирк Џејмсон за време на турнејата на Сергеев низ американските воени инсталации за да „воспостави врска“ со Соединетите држави во декември 1993 година.
Командантот на базата беше „бесен“, рече Мун за инцидентот со пропусниците. За нас што бевме во програмата за намалување на заканите за соработка, стана невозможно да поканиме какви било руски делегации да посетат дополнителни американски објекти“.
Персоналот од ескадрилата за одржување на проектили на САД на смотра пред генералот Игор Сергеев во декември 1993 година.
Сеќавајќи се на своите посети на капацитетите за складирање на нуклеарни боеви глави во Русија, Мун за РСЕ рече дека мисиите вклучувале и „возење три или повеќе часови во комбиња со затемнети прозорци“. Нему и на неговиот тим исто така им било забрането да носат што било метално.
„Ми ги одземаа дури и чизмите бидејќи имаа метални штитници во нив“.
Американските морнари носат советски капи за сувенири додека позираат со локалните жени во Владивосток во септември 1992 година за време на тридневниот „повик со добра волја“ од страна на американската морнарица.
Заедно со воените посети на објектите за складирање и лансирање на проектили, како дел од мониторингот на договорот, во 1990-тите беа забележани и неколку „размени на добра волја од страна на руските и американските војници“.
Американски морнари од бродот Ренџер за време на заедничи оброк со руските колеги на разурнувачот со наведувани ракети Адмирал Виноградов.
До средината на 1990-тите, односите меѓу Москва и Вашингтон почнаа да се влошуваат поради проширувањето на НАТО кон исток и зголеменото учество на западната алијанса во Босанската војна. Андреј Козирев, рускиот министер за надворешни работи за време на Елцин, ги опиша своите американски колеги како „мали западни насилници“.
Руски војник им објаснува на членовите на екипажот од американски носач на авиони како дејствува фрлач на плева, дизајниран да го збуни непријателскиот радар, октомври 1992 година.
Мун вели дека состаноците меѓу американските и руските воени сили, кои започнаа во 1990-тите, биле прекинати од Вашингтон по руската анексија на Украина во 2014 година. Инспекциите за усогласеност со договорот за оружје беа прекинати на почетокот на ковид пандемијата, а потоа, како што вели Мун, „Русија одби да ги продолжи инспекциите“.
Руски капетан (во средината) разговара со офицери на американската морнарица за време на неговата посета на командниот мост на крстосувач со наведувачки ракети на САД.
Мун вели, „гледајќи наназад на надежите во 1990-тите, длабоко ме вознемирува тоа што по толку блиска соработка со руското Министерство за одбрана речиси 20 години, вклучително и преку 75 посети на Русија, Русите ги прекинаа сите комуникации и избраа да започнат неиспровоцирана геноцидна војна против Украина“.
Руско момче носи американска морнаричка офицерска капа во Владивосток
Мун додаде: „Се надевав дека мојата работа ќе резултира со дополнително намалување на нуклеарната тензија, но Русија избра агресија наместо соработка“.