Во документите на институтите на ЕУ се најавува нов документ кој се нарекува европско партнерство за интеграција, што претставува само збогатување на процесот за стабилизација и асоцијација, изјави професор Добринка Тасковска од правниот факултет која објаснува што значи овој инструмент за Западниот Балкан:
„Значи, повторно нов инструмент за Западниот Балкан, сличен како и претходните, но не и идентичен. Повторно како посебна категорија. Тука има неколку нивоа: зајакнување на заедничката соработка со овие земји, нивно учество – макар и симболично – во заедничката надворешна и безбедносна политика, отворање на некои програми за нив, меѓутоа многу помалку отколку што се очекуваше, зголемување на финансиската помош повторно помалку отколку што се очекуваше и што беа лобирањата на одредени земји членки на ЕУ, како на пример Грција“
За тоа што може Македонија да очекува од самитот во Солун таа вели:
„Финансиската помош ќе продолжи, а малку и ќе се зголеми. Во Периодот 2004-2006 година, но акцентот се става на експертската помош. Тоа значи дека првин треба да имате сериозни, стабилни и функционални институции за да можете да ги процесуирате финансиските средства“
Тасковска посочува дека многу истражувачки институти прават реални споредби колку напредокот кај земјите кандидати е поврзана со помошта:
„Учеството на финансиската помош од ЕУ во националниот бруто производ на Бугарија и Романија е неколку пати поголем од учеството на помошта во земјите од Западниот Балкан. Постојат и некои пресметки за околу една милијарда евра за овие две земји. Споредувам со нив бидејќи се поблиску, дел се на регионот на Југоисточна Европа, а иста е и ситуацијата со земјите кои веќе од мај 2004-та ќе станат членки на ЕУ, така што и апсолутно и релативно помошта на Западниот Балкан е многу помала од помошта на овие земји и таа помош се користи за други потреби – хуманитарна помош, бегалци, постконфликтен период“
Според неа овие разлики се должат на повеќе работи:
„Проблеми внатре во земјите на Западниот Балкан за коишто сите сме свесни – од најкрупните стратешко-политички, но и до капацитетот на нивните политички елити, до стабилноста на институциите, а се должат и на се уште недоволно агресивниот пристап на ЕУ кон овој регион, повеќеслоен, подобро димензиониран, поизнијансиран, којшто по мое длабоко убедување ќе биде не само политички туку и економски корисен за самата Европска Унија.“
„Значи, повторно нов инструмент за Западниот Балкан, сличен како и претходните, но не и идентичен. Повторно како посебна категорија. Тука има неколку нивоа: зајакнување на заедничката соработка со овие земји, нивно учество – макар и симболично – во заедничката надворешна и безбедносна политика, отворање на некои програми за нив, меѓутоа многу помалку отколку што се очекуваше, зголемување на финансиската помош повторно помалку отколку што се очекуваше и што беа лобирањата на одредени земји членки на ЕУ, како на пример Грција“
За тоа што може Македонија да очекува од самитот во Солун таа вели:
„Финансиската помош ќе продолжи, а малку и ќе се зголеми. Во Периодот 2004-2006 година, но акцентот се става на експертската помош. Тоа значи дека првин треба да имате сериозни, стабилни и функционални институции за да можете да ги процесуирате финансиските средства“
Тасковска посочува дека многу истражувачки институти прават реални споредби колку напредокот кај земјите кандидати е поврзана со помошта:
„Учеството на финансиската помош од ЕУ во националниот бруто производ на Бугарија и Романија е неколку пати поголем од учеството на помошта во земјите од Западниот Балкан. Постојат и некои пресметки за околу една милијарда евра за овие две земји. Споредувам со нив бидејќи се поблиску, дел се на регионот на Југоисточна Европа, а иста е и ситуацијата со земјите кои веќе од мај 2004-та ќе станат членки на ЕУ, така што и апсолутно и релативно помошта на Западниот Балкан е многу помала од помошта на овие земји и таа помош се користи за други потреби – хуманитарна помош, бегалци, постконфликтен период“
Според неа овие разлики се должат на повеќе работи:
„Проблеми внатре во земјите на Западниот Балкан за коишто сите сме свесни – од најкрупните стратешко-политички, но и до капацитетот на нивните политички елити, до стабилноста на институциите, а се должат и на се уште недоволно агресивниот пристап на ЕУ кон овој регион, повеќеслоен, подобро димензиониран, поизнијансиран, којшто по мое длабоко убедување ќе биде не само политички туку и економски корисен за самата Европска Унија.“