Најпрво треба да се пребројат сите улични кучиња во Скопје, а и во државата за да може да се направи план и да се реши проблемот, вели др Димче Велковски, еден од ветеринарите во Скопје кој покрај лекувањето на животни е активен и во обидите за решавање токму на овој проблем. Такви обиди биле направени уште пред 15 години, но никогаш не се дошло до конечна бројка. Според д-р Велковски се проценува дека во Скопје можеби има и до 11 илјади улични кучиња.
Тој објаснува дека процедурата се знае, но треба договор како да се спроведе.
„Со специјално обучени лица се врши заловување, бидејќи се територијални животни, се носат во центар кој ќе биде адекватно и професионално дизајниран, да може да дијагностицира дали кучето е способно да се врати назад без да направи проблеми, и од здравствен или психолошки и од социјален аспект, сеедно, да се оперира и да се вакцинира и да се почува неколку дена, па да се врати на истото место. Тоа е многу важно затоа што како територијални животни кучињата ќе останат да живеат на истото место. Бездомните кучиња живеат од 5 до 7 години„, објаснува Велковски.
Западните држави ова одамна го спроведуваат и затоа таму нема бездомни животни.
“Прифатилиштата во странство ги чуваат бездомните животни додека им трае животниот век, а болните кучиња безусловно се евтаназираат“, вели Велковски.
Кога би се спровела акцијата за да нема воопшто кучиња скитници во државата таа би требало да трае од 5 до 7 години.
Кликнете на Зошто на сајтот на радио Слободна Европа и слушнете каде е заглавена иницијативата Скопје да стане град без улични кучиња, но и како сопствениците на миленици да станат одговорни
Со др Димче Велковски разговараме и што е тоа хордашење, кога некои луѓе чуваат по десетици миленици во стан, но и како активистите и властите да се обединат за решавање на проблемот со уличните кучиња.
Слушајте не, следете те го поткастот Зошто на Слободна Европа и на Спотифај, Јутјуб, Ејпл и Гугл подкаст. Само кликнете на Зошто, а на нашите социјалните мрежи давајте ни идеи и теми кои сакате да ги слушате.
